Το ασήμι και ο χρυσός αποτελούν δύο από τα πιο λαμπερά και πολύτιμα μέταλλα για την κατασκευή κοσμημάτων και τα μανικετόκουμπα που φέρουν το συγκεκριμένο συνδυασμό ενισχύουν την πολύτιμη και εκλεπτυσμένη φύση τους.
Κατά τα πρώτα χρόνια της κατασκευής τους τα
μανικετόκουμπα απευθύνονταν στην ανωτέρα τάξη και αποτελούσαν αξεσουάρ πολυτελείας, στολισμένα με πολύτιμους λίθους και μέταλλα. Τον 19ο αιώνα όμως, η βιομηχανική επανάσταση πυροδότησε μια μνημειώδη άνοδο της παραγωγής, ενώ η διαδικασία επεξεργασίας πολύτιμων μετάλλων επιταχύνθηκε επίσης.
Αυτές οι βελτιωμένες διαδικασίες επέτρεψαν την άνθιση της μαζικής παραγωγής και κατά συνέπεια τη μείωση του κόστους. Έτσι, όλες οι κοινωνικές τάξεις μπορούσαν πλέον να έχουν πρόσβαση σε αγαθά που παλαιότερα θεωρούνταν προνομιακά, όπως τα μανικετόκουμπα. Στα μέσα του 19ου αιώνα, η ζήτηση για μανικετόκουμπα προερχόταν από όλο το οικονομικό φάσμα, από την εργατική τάξη μέχρι την αστική τάξη.
Η δημοτικότητα των μανικετόκουμπων μειώθηκε απότομα στις δεκαετίες του 1960 και του '70. Το στυλ και η χρησιμότητά τους ήταν λιγότερο ευνοημένες με πολλά ωραία κειμήλια να μεταποιούνται σε σκουλαρίκια που ταίριαζαν στην αισθητική της εποχής. Η δεκαετία που ακολούθησε όμως, είδε τα παραδοσιακά μανικετόκουμπα να ξανακερδίζουν την εύνοια ως μέρος μιας γενικής αναβίωσης της παραδοσιακής ανδρικής ενδυμασίας, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με τα
μανικετόκουμπα από ασήμι και χρυσό να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της.